Arızanın görülemediği her yerde kablo arızası yeri gereklidir, bu, müşterilerin elektriksiz kalacağı için mümkün olduğunca güvenli ve hızlı bir şekilde gerçekleştirilmesi gereken çok adımlı bir işlemdir.
Adım 1 - Kablo İzolasyonu ve Güvenlik Prosedürleri: Bir kablo arızası neredeyse her zaman kalıcı bir arızadır. Bu, söz konusu kablonun, kablonun bir veya her iki ucundaki koruma cihazlarının devreye girerek kabloyu izole edilmiş, ancak topraklanmış (topraklı) OLMAYAN bir durumda olacağı anlamına gelir.İlk görev, sahanın Yetkili Kişisine, tercihen bir veya iki ucunu izole ederek ve ardından topraklayarak (topraklama) kabloyu güvenli hale getirmektir. Sadece uygun prosedürler uygulandıktan sonra herhangi bir test personelinin kabloya yaklaşmasına ve test için hazırlanmasına izin verilebilir.
Adım 2 - Kablo tanımlama: Birden fazla kablonun bulunduğu durumlarda, kablo tanımlama testi, üzerinde çalışılacak doğru kabloyu belirleyecektir. Bir kablo kesilmeden önce net tanımlama, güvenli bakım çalışmasının özüdür. Buradaki herhangi bir hata ölümcül olabilir ve bağlı müşteriler için çok daha uzun kesintilere neden olabilir.
Adım 3 - Kablo izleme: Bir yeraltı kablosu ilk döşendiğinde nadiren düz bir çizgide uzanır, daha ziyade derinlik ve yönde kıvrımlar yapar. Kablo güzergahının beklenen yolu izlediğini belirlemek için kablo izleme yapılır.
Adım 4 - Arıza tespiti: İlk önemli prosedür, arızanın meydana geldiği fazı ve düşük veya yüksek dirençli olup olmadığını belirlemektir.
Bu test, arızayı teşhis etmek için doğru tekniği ve ekipmanı belirler. Tipik olarak, arızanın 100 Ohm'un altında olduğu tespit edilirse, bir TDR'den (zaman bazlı reflektometre) bir düşük voltaj darbesi (örn., 40 V) kullanılabilir. Arıza daha yüksek bir dirençse (> 100 Ohm), düşük voltaj darbesi muhtemelen bunu görmeyecektir. Bu tür arızalar i.in bir Darbe üreteci (şok deşarjı) gerekli olacaktır.
Adım 5 – Arızanın ön tespiti: Bir kablo arızasını hızlı ve verimli bir şekilde bulmak için güvenilir ve kesin bir ön tespit yöntemi gereklidir. İyi bir ön tespit, arıza konumunu kablo uzunluğunun birkaç yüzdesi içinde belirleyebilir ve nokta atışı süresini birkaç dakikaya indirecektir.
Lütfen hatırlayın:
a) Düşük dirençli bir arıza ise, konum belirleme için gerekli olan tek yol muhtemelen ön konum belirlemedir.
b) Yüksek dirençli arızalar için, bir SWG (darbe dalgası üreteci) üzerinde ARM (ark yansıması) veya ICE (darbe akımı) teknikleri kullanılmalıdır. Alternatif olarak, ön konum için bir HV DC test cihazı (köprü) içeren bozunma yöntemi kullanılabilir.
Adım 6 - Noktasal tespit: Yukarıda bahsedilen test yöntemleri, operatörü arıza mesafesinin %5'e kadar yakınına çıkaracaktır, hata payını %0,1'e kadar daraltmak için akustik nokta atışı teknikleri kullanılmalıdır. Çoğu durumda, akustik yöntemlerle birlikte nokta atışı için şok deşarj jeneratörleri kullanılır. Deşarj, akustik bir nokta atışı cihazı kullanılarak tam olarak belirlenen yüksek bir gürültü oluşturur. Bu cihaz, akustik sinyal (ses hızı) ile şok deşarjının elektromanyetik (neredeyse ışık hızı) darbesi arasındaki zaman farkını değerlendirir. En kısa zaman farkı belirtildiğinde, kesin arıza yeri ortaya çıkar.
Adım 7 - Kablonun yeniden enerjilendirilmesi: Tüm testler ve onarımlar tamamlandıktan sonra Güvenlik/Test Belgeleri iptal edilir. Ardından kablo, kabloyu eski durumuna getirmek ve yeni onarılan kablodaki yüklere yeniden enerji vermek için uygun operatörlere geri verilir.
ARM/ICE Ekipmanını kullanırken önemli tavsiyeler:
Yukarıda uygulanan test prosedürü sırasında arızanın ortaya çıkmasına neden olacak en düşük voltajı bulmak önemlidir. 'Kabloyu mevcut maksimum voltajla (Joule) çarpma fikrine göz yumulmamalıdır. Örneğin, bir kablo arızası arızalı fazda hasar bırakmışsa, kademeli olarak artan bir ARM voltajı uygulandığında 6kV'da görünür, o zaman bu bir kez kurulduktan sonra arıza yeri konumunun açıkça gösterilmesi için sadece %10 daha fazla voltaj, diyelim ki 7kV uygulanması gerekir. Temelde önemli olan, kullanılan enerjinin voltajın (V2) karesiyle orantılı olmasıdır. Kablo tekrar tekrar 'çok yüksek aşırı çalışma voltajlarıyla çarpılırsa', izolasyon arızasına daha az zarar veren diğer noktalar başlatılabilir ve böylece kabloda daha fazla bağlantı/tamir gerekli olur.